حضرت علی ابن حمزه (ع)، نوه حضرت تشریفات مشهد امام موسی کاظم (ع) میباشد که نسبت شریفش با یک واسطه به وی منتهی میگردد، حضرت (ع) از شاخه طوبایی میباشد که از شجره طیبه امامت و ولایت روئیده و منشا شفای دل ها و نه کثیر و برکات بزرگ میباشد .قصه گردیده است در آن فرصت که بنی عباس به تعقیب علویون در آحاد بلاد کشور‌ایران پرداختند، حضرت علی ابن حمزه (ع) به هم پا تنی چند از نزدیکان خویش جهت کمک عموی خویش حضرت امام رضا (ع) در سال ۲۲۰ ه.ق (فرصت حکومت معتصم عباسی ) به شیراز آمد و در جنگی که در بین عمال عباسی با حضرت و یارانش در حیطه ارژن مجاورت شیراز در گرفت لشکر حکم دهنده عباسی در عجم (قلتق خان)باخت خورده و عزیمت نمودند. بعد از تجدید قوا عباسیون از ظلمت شب به کارگیری نمودند و به حضرت و همراهانش حمله ور شدند و متاسفانه ملازمان حضرت در صحرا متفرق شدند و بعضی هم شهید شدند .
آن‌گاه حضرت علی ابن حمزه (ع) که در‌این زد خورد جراحات مشقت برداشته بود در یکی غارهای کوه شمالی که در آن چشمه آبی رنگ نیز وجود داشت به روش مخفیانه معاش می‌کرد.میگویند این به عبارتی غاری میباشد که بعدها ابن باکویه برای انزوای خویش به یمن و برکت وجود مقدس حضرت علی ابن حمزه (ع) که در آن غار معاش می کرده تحت عنوان محل معاش خویش گزینش نموده و امروزه به پدر کوهی آوازه یافته میباشد.
حضرت با فروش هیزم گذراندن زندگی می کرده و در یکی‌از ایام که عمال عباسی در تعقیب حضرت بودند با صورت نورانی و حالی که در شکل حضرت مشاهده کردند اورا شناسایی کرده و به عمال عباسی خبر دادند ماموران عباسی نیز بعداز هجوم ناجوان مردانه به وی حضرت را زخمی کردند و بعد راز مبارکش را از تن جداگانه نمودند. مورخین در کتاب ها متفاوت بخصوص کتاب هزار مزار، کتاب دانش انساب ابونصر بخاری و… می نویسند حضرت به لطف اللهی از جا برخاست و رمز مبارکش را برداشت و به روش زمین‌خورد و رسید آنجا که مزارش قرار گرفته و بر زمین به‌زمین‌خورد و تا یکسری روز از لبانش پاراگراف مقدس لا اله الا الله شنیده می گردیده و در حال حاضر آستان مقدسش زیارتگاه و باب الحوائج حاجتمندان میباشد گویند حافظ از زائران آن حضرت بوده و شعری در وصف حضرت به‌این مضمون سروده میباشد.راز آن کشته بنازم که بعد از کشته شدن ، رمز خویش گیرد و اندر پی قتل کننده برود گفته میگردد در تراس این امامزاده یکسری بدن از پادشاهان آل بویه نیز دفن گردیده‌بودند که در حال حاضر از قبر آن ها اثری وجود ندارد که از در بین آنان می‌قدرت به عمادالدوله علی و رکن‌الدوله حسن اشاره کرد.
حضرت علی ابن حمزه (ع)، نوه حضرت تشریفات مشهد امام موسی کاظم (ع) میباشد که نسبت شریفش با یک واسطه به وی منتهی میگردد، حضرت (ع) از شاخه طوبایی میباشد که از شجره طیبه امامت و ولایت روئیده و منشا شفای دل ها و نه کثیر و برکات بزرگ میباشد .قصه گردیده است در آن فرصت که بنی عباس به تعقیب علویون در آحاد بلاد کشور‌ایران پرداختند، حضرت علی ابن حمزه (ع) به هم پا تنی چند از نزدیکان خویش جهت کمک عموی خویش حضرت امام رضا (ع) در سال ۲۲۰ ه.ق (فرصت حکومت معتصم عباسی ) به شیراز آمد و در جنگی که در بین عمال عباسی با حضرت و یارانش در حیطه ارژن مجاورت شیراز در گرفت لشکر حکم دهنده عباسی در عجم (قلتق خان)باخت خورده و عزیمت نمودند. بعد از تجدید قوا عباسیون از ظلمت شب به کارگیری نمودند و به حضرت و همراهانش حمله ور شدند و متاسفانه ملازمان حضرت در صحرا متفرق شدند و بعضی هم شهید شدند .
آن‌گاه حضرت علی ابن حمزه (ع) که در‌این زد خورد جراحات مشقت برداشته بود در یکی غارهای کوه شمالی که در آن چشمه آبی رنگ نیز وجود داشت به روش مخفیانه معاش می‌کرد.میگویند این به عبارتی غاری میباشد که بعدها ابن باکویه برای انزوای خویش به یمن و برکت وجود مقدس حضرت علی ابن حمزه (ع) که در آن غار معاش می کرده تحت عنوان محل معاش خویش گزینش نموده و امروزه به پدر کوهی آوازه یافته میباشد.
حضرت با فروش هیزم گذراندن زندگی می کرده و در یکی‌از ایام که عمال عباسی در تعقیب حضرت بودند با صورت نورانی و حالی که در شکل حضرت مشاهده کردند اورا شناسایی کرده و به عمال عباسی خبر دادند ماموران عباسی نیز بعداز هجوم ناجوان مردانه به وی حضرت را زخمی کردند و بعد راز مبارکش را از تن جداگانه نمودند. مورخین در کتاب ها متفاوت بخصوص کتاب هزار مزار، کتاب دانش انساب ابونصر بخاری و… می نویسند حضرت به لطف اللهی از جا برخاست و رمز مبارکش را برداشت و به روش زمین‌خورد و رسید آنجا که مزارش قرار گرفته و بر زمین به‌زمین‌خورد و تا یکسری روز از لبانش پاراگراف مقدس لا اله الا الله شنیده می گردیده و در حال حاضر آستان مقدسش زیارتگاه و باب الحوائج حاجتمندان میباشد گویند حافظ از زائران آن حضرت بوده و شعری در وصف حضرت به‌این مضمون سروده میباشد.راز آن کشته بنازم که بعد از کشته شدن ، رمز خویش گیرد و اندر پی قتل کننده برود گفته میگردد در تراس این امامزاده یکسری بدن از پادشاهان آل بویه نیز دفن گردیده‌بودند که در حال حاضر از قبر آن ها اثری وجود ندارد که از در بین آنان می‌قدرت به عمادالدوله علی و رکن‌الدوله حسن اشاره کرد.
مقایسه فضاها در الگوی مسجد شبستانی و مساجد ایوانی