در زمانه قبل از اسلام، هیچ نوع نماد مهمی از اثر ها آرامگاه دارای اسم و رسم که جداگانه سازه گردیده باشد، نیست.
آرامگاه دارای اسم و رسم کورش در پاسارگاد تشریفات مشهد استثنایی میباشد. به‌این طرز، وقتی که اسلام به کشور ایران آمد هیچ سنت آرامگاهی وجود نداشت تا الهام نصیب تمایل مسلمان ها برای تاسیس اینگونه بناهایی باشد. خیر فقط فقدان فیزیکی این مثال های بی آلایش معماری حایل رویکرد بسط ساختمان های آرامگاهی میشد. بلکه اسلام بنیادی دقیقا از هر سیرتکامل یادگاری قانونی برای مردگان روگردان بود.
فرستاده اسلام، حضرت محمد (ص)، خویش پیشنهاد کرده بود که گور ها هم سطح زمین باشند، آسانی ای که فرستاده به مومنان سفارش می کردند، هم طرف اعراب و هم از جانب ایرانیان رعایت نشد.
آرامگاه که عملی تماما شیعه وار میباشد، از سنت دیرپای اسلامی که طبق آن مکانی می توانست تحت عنوان مسجد گزینه به کار گیری قرار گیرد. این شیوه ترسیم تا حدی با رواج اسلام راجع به جهاد رابطه دارااست. در کشور‌ایران فعالترین مرز با دنیا شرک، فارغ از زیرا و چرا در شمال شرقی در طی آسیای مرکزی قرار داشت. دقیقا در همین جا، بیشترین آرامگاه در کشور‌ایران یافت می‌گردد.
از سده سوم هجری هیچ نوعی از آرامگاه در کشور ایران، که بتوان تاریخ معینی را بر آن نسبت بخشید باقی نمانده میباشد، به نظریه بعضی بازرسی گران، آرامگاه های مطهر امام رضا (ع) ، حضرت معصومه (س) ، حضرت عبدالعظیم (ع) و آرامگاه آستانه اشرفیه (گیلان) اول آرامگاه های کشور ایران را ارائه می کنند، شاید بتوان تدفين هارون الرشید در خراسان را جزء مثال های آغازین سنت آرامگاه سازی در کشور‌ایران قلمداد نمود و ذیل بنای کوچکی برای شکل گیری بنای آرامگاه امام رضا ( ع ) به شمار آورد، لیکن بیشتر دانشمندان آرامگاه امیر سامانی را در بخارا را اولیه بنای حقیقی وواقعی آرامگاهی در عظیم تمدن اهل ایران به شمار می آوردند.
بعضی از دانشمندان، اولیه آرامگاه اسلامی را قبه الصلبیه، آرامگاه مامان خليفه المنتصر عباسی در سامرا منتسب به نصفه دوم قرن دوم هجری معرفی می نمایند.
در زمانه قبل از اسلام، هیچ نوع نماد مهمی از اثر ها آرامگاه دارای اسم و رسم که جداگانه سازه گردیده باشد، نیست.
آرامگاه دارای اسم و رسم کورش در پاسارگاد تشریفات مشهد استثنایی میباشد. به‌این طرز، وقتی که اسلام به کشور ایران آمد هیچ سنت آرامگاهی وجود نداشت تا الهام نصیب تمایل مسلمان ها برای تاسیس اینگونه بناهایی باشد. خیر فقط فقدان فیزیکی این مثال های بی آلایش معماری حایل رویکرد بسط ساختمان های آرامگاهی میشد. بلکه اسلام بنیادی دقیقا از هر سیرتکامل یادگاری قانونی برای مردگان روگردان بود.
فرستاده اسلام، حضرت محمد (ص)، خویش پیشنهاد کرده بود که گور ها هم سطح زمین باشند، آسانی ای که فرستاده به مومنان سفارش می کردند، هم طرف اعراب و هم از جانب ایرانیان رعایت نشد.
آرامگاه که عملی تماما شیعه وار میباشد، از سنت دیرپای اسلامی که طبق آن مکانی می توانست تحت عنوان مسجد گزینه به کار گیری قرار گیرد. این شیوه ترسیم تا حدی با رواج اسلام راجع به جهاد رابطه دارااست. در کشور‌ایران فعالترین مرز با دنیا شرک، فارغ از زیرا و چرا در شمال شرقی در طی آسیای مرکزی قرار داشت. دقیقا در همین جا، بیشترین آرامگاه در کشور‌ایران یافت می‌گردد.
از سده سوم هجری هیچ نوعی از آرامگاه در کشور ایران، که بتوان تاریخ معینی را بر آن نسبت بخشید باقی نمانده میباشد، به نظریه بعضی بازرسی گران، آرامگاه های مطهر امام رضا (ع) ، حضرت معصومه (س) ، حضرت عبدالعظیم (ع) و آرامگاه آستانه اشرفیه (گیلان) اول آرامگاه های کشور ایران را ارائه می کنند، شاید بتوان تدفين هارون الرشید در خراسان را جزء مثال های آغازین سنت آرامگاه سازی در کشور‌ایران قلمداد نمود و ذیل بنای کوچکی برای شکل گیری بنای آرامگاه امام رضا ( ع ) به شمار آورد، لیکن بیشتر دانشمندان آرامگاه امیر سامانی را در بخارا را اولیه بنای حقیقی وواقعی آرامگاهی در عظیم تمدن اهل ایران به شمار می آوردند.
بعضی از دانشمندان، اولیه آرامگاه اسلامی را قبه الصلبیه، آرامگاه مامان خليفه المنتصر عباسی در سامرا منتسب به نصفه دوم قرن دوم هجری معرفی می نمایند.
مقایسه فضاها در الگوی مسجد شبستانی و مساجد ایوانی